The White Continent

"Men wanted for hazardous journey. Low wages, bitter cold, long hours of complete darkness. Safe return doubtful. Honour and recognition in event of success" (Shackleton, 1913)

In 1913 plaatste Shackleton, voor zijn expeditie naar Antarctica bovenstaande advertentie in de London Times, op zoek naar mannen om mee te gaan tijdens zijn expeditie naar Antarctica. Deze reis, die Shackleton in drie jaar maakte, hebben Marco en Leon in zo'n 10 dagen afgelegd (en dan zijn we nog een stuk zuidelijker geweest).

Op 25 maart, 2013 zijn we aan boord gegaan op expeditieschip "MV Ushuaia" om onze reis naar Antarctica te starten.... en wat een reis is het geworden. Alles wat je zou verwachten! ruige zee, walvissen, dolfijnen, pinguïns, zeeijs, landijs, gletsjers, ijsbergen, perzikijs.... en nog meer ijs! Ohja! en een televisieploeg van "Places we go", een Australisch reisprogramma, met als gastpresentator de enige echte "Jessie Martin", zo'n gevalletje van "wie kent 'm niet?", alle Australiërs in ieder geval wel die met dat programma meereisde... want vrijwel bijna iedereen aan boord behalve Leon en Marco plus 2 ontspoorde Taiwanezen die wanhopig de Tango wilde leren en een super maffe Japanner met een duikbril, en twee Duitsers die verwachtte een super-de-luxe cruise te gaan maken kwam iedereen uit Australië.

Voor wie geïnteresseerd is, Jesse Martin, was DE jongen die als eerste het record had gehaald van "jongste persoon die de wereld omzeilde binnen een jaar tijd".

Tijdens de overtocht van Ushuaia, het Beagle kanaal uit, langs Cape Horn de Drake's Passage op... om daar twee dagen van ruige zee te doorstaan. Tijdens de overtocht werd de boot vergezeld door allerlei albatrossen (ongeveer zo'n 3,5 meter breed) en ander zee gevogelte, 4 meter hoge golven, en allerlei lezingen (die aan boord gegeven werden tijdens de overtocht).

De zee werd geleidelijk rustiger, het zicht verdween door dichte mist en wij, en andere passagiers hadden ons op de brug bij de kapitein verzameld (het schip heeft een open brug en iedereen is welkom om daar mee te kijken) om de eerste tekenen van Antarctica te gaan ontdekken. En ja hoor! de eerste walvis kwam langszij naar boven (waarschijnlijk een dwergvinvis), die de zeebioloog (waren er 2 mee aan boord) helaas mistte, en we dus niet zeker weten of het een dwergvinvis was.

Helaas moesten we naar een verplichte lezing over de regels tijdens de expeditie en het omgaan met de zodiacs, want het liefst wilden we natuurlijk blijven kijken in alle enthousiasme na onze eerste walvis ontmoeting! Enfin lezing bijgewoond... terug naar boven en daar wachtte een grote verrassing!!!! mist weg, volle zon en grote rotsen die uit het water staken (zo'n 80 meter hoog) en grote witte eilanden, ongelofelijk op het moment dat je het ziet, en aangezien we redelijk snel (48 uur) over de "Drake's Passage" waren gevaren (het was 16:00 's middag's) konden we er meteen uit voor onze eerste landing op "Half Moon Island", met een grote "Chinstrap" pinguin kolonie en stonden we dus een half uur later met adrenaline gierend door ons lijf op een hagelwit eiland tussen de pinguïns en (agressieve) pelsrobben. Hoe ontzettend vet.

's Avonds en 's nachts (had ik al vermeld dat we letterlijk naast de machine kamer lagen? en onze badkamer deelde met een 77-jarige extravagante, mmm tja "nicht", sta je dus niet echt relaxed te douchen want beide kamers hadden een eigen ingang naar de badkamer, en het eerste wat hij zei was dat we zulke knappe jongens waren... ajjj!... slapen naast een machinekamer is overigens ook geen aanrader) doorgevaren naar Portal Point, om een cruise te maken door de baai langs ijsbergen en te lopen naar een uitzichtpunt. Eerst de ene helft met een cruise mee en dan de andere helft naar een uitzichtpunt lopen. Wij gingen met de cruise mee, terwijl de anderen eerst naar het uitzichtpunt gingen. Drie verschillende zodiacs, en we varen net weg, en er komen echt naast onze Zodiac twee grote bultruggen (18 meter lang) omhoog en alle mensen in de andere boten en van het land hadden het nakijken! echt supervet! nog even naast ons de lucht inspuiten (zie foto)! ik geloof niet dat wij of anderen hierna verder nog zo dichtbij de bultruggen zijn geweest.

Tijdens de vaart naar de kant om naar het uitzichtpunt te lopen, kwam er bij ons ook nog een zeeluipaard (3,5 meter lange zeehond met akelig lange tanden, toproofdier naast de orka op Antarctica), om de boot heen zwemmen en naar ons kijken, wat een beest om te zien, pinguïnverslinder nummer 1 op Antarctica (zie foto met pinguïn). Het uitzichtpunt daarna was fenomenaal.

Zo ging de reis verder van Portal Point naar Danco Island om via het Lemaire kanaal (met nog meer landings en zodiac tours) naar het Vernadsky onderzoeksstation (Galindez Island) te gaan, dit is het Oekraïense onderzoeksstation waar ooit het gat in de ozonlaag is ontdekt, respect hoor voor deze mannen die hier een jaar lang zitten met beperkte voedselvoorraden en 3 maanden zonder licht in de winter... en zonder vrouwen! die waren natuurlijk allang blij met wat vrouwelijke toeristen in hun onderzoeksstation! Overigens was dit ook het meest zuidelijke punt waar we zijn geweest. Tijdens de reis hiernaartoe zijn we echt omringd geweest continue met allerlei bultruggen, en hebben we er minstens zo'n 50 gezien.

Vanuit daar zijn we doorgereisd naar Plenau Island en Paradise Bay, waar twee kolonies ezels pinguïns zijn, die ofwel slapen, ofwel zwemmen ofwel steentjes van a naar b aan het tillen zijn voor hun nest (en die stelen ze dan ook bij elkaar weg). Overigens zijn sommige van hen soms heel erg geïnteresseerd in ons en kunnen ze ons zeer aandachtig opnemen. Veel van de namen uit Antarctica klinken misschien mooi maar.... komen uit de tijd waarop er nog volop op walvissen werd gejaagd, zo heet Paradise bay, Paradise bay omdat er ooit zoveel walvissen zwommen..... Gelukkig zwommen er een aantal dwergvinvissen toen we er waren, waarvan er één ook direct naast onze boot opdook om daarna weer even snel te verdwijnen onder het wateroppervlak als hij verscheen.

's middags een stop bij Neko Harbour met ook weer schitterende plaatjes, en 's nachts het begin van de terugreis naar de Zuid Shetland eilanden voor een bezoek aan "Deception Island". Voor onze aankomst op Deception Island, slecht nieuws.... storm op komst!!!! en we moesten op tijd weer terug om de storm, proberen, voor te zijn.... 's ochtends werden we vroeg gewekt om Deception eiland "in" te varen. Het eiland is een grote krater van een actieve vulkaan, en binnenin is een kratermeer wat verbonden is via een kleine opening met de zee. Vanuit de brug konden we de vaart het meer in mooi zien en gingen we op dit pikzwarte eilandje aan land om te zwemmen, zwemmen????? nou nee dus, niet voor Marco en Leon, -2 graden buiten en 2 graden in het water!! met eb warmt het water door de vulkaan goed op, maar het was vloed!!!! en al die Australiërs wilden maar dolgraag zwemmend daar op tv, dus die renden het water in, om er nog sneller weer uit te rennen, samen met de Japanner met................................. zijn duikbril? (zie foto).

Goed! snel de boot weer op en meteen koers gezet richting Argentinië om Antarctica achter ons te laten... Nog even naar de brug (waar wij veel tijd hebben doorgebracht tijdens de reis), om een groep orka's recht voor de boot te spotten!!! helaas geen camera bij ons en ook eigenlijk zin om die te gaan halen uit de hut en er dan achter te komen dat ze weer weg zijn, maar wel heel cool ze gezien te hebben, zeker omdat die bijna nooit gezien worden tijdens deze expedities. En nog wat verder de zee op... jaja! spotte deze Leon nog eens iets bijzonders!!! namelijk een zeer grote groep vinvissen of blauwe vinvissen! de grootste walvissen en dieren die er bestaan, en ook nog eens zeer zeldzaam! helaas bleven ze te ver van de boot om ze goed te zien, maar aan de hoogte van hun waterspuiten was het overduidelijk één van deze twee soorten!

Tja... en toen de storm... die hebben we dus niet ontweken.... de golven werden gestaag hoger tot zo'n 6 meter, waarbij het buitendek al verboden terrein werd, en tijdens het diner waren ze inmiddels zo'n 8 meter en bereikte de wind snelheden tot 120 km p/u, ofwel de sterkte van een lichte orkaan, uiteraard spectaculair om van de brug te zien, Ipod in, luisteren naar Ramses Shaffy (zing, vecht, huil, bid, werk, lach en bewonder), super! Totdat je gaat slapen, je je vast moet klampen aan de railing van het bed (niet overdreven), de spullen je kamer rondvliegen, en je benen van links naar rechts door je bed zwaaien.... dat duurde zo van 18:00 's avonds tot 03:00 uur 's nachts. Gelukkig hadden we pillen tegen zeeziekte aan boord gekregen en zijn we beide niet ziek geweest, maar geslapen?? vergeet het maar....

De volgende dag arriveerden we (veilig) in het Beagle kanaal waar de dolfijnen voor de boot uitzwommen en we weer (na nog een nachtje stilliggen) de haven invoeren van Ushuaia om nog een dag uit te rusten.

Uiteraard hebben we nog veel mensen ontmoet aan boord waaronder een Nederlandse die geëmigreerd was naar Australië, ontzettend mee gelachen, vooral al het bestek tijdens het eten weer eens in de rondte vloog tijdens de Drake's Passage, of als de wombat (haar reisknuffel) het stuur van het schip overnam.

Hopelijk was het allemaal te lezen!!! en inspireert het tot het ontdekken van onze ontzettend mooie planeet!

Nog een paar gebruikelijke feitjes!

- Afstand Ushuaia - Antarctica 1000 km;

- Gemiddelde temperatuur Antarctica tijdens ons verblijf, ong. 0 graden;

- De hoog bejaarde buurman heeft de reis goed doorstaan en bleek uiteindelijk een ontzettend grappige en bijzonder intelligente man te zijn die aan het Brits Koningshuis heeft gewerkt;

- Marc en ik zijn nog nooit zo lang samen op reis geweest als nu;

- Over 8 weken verschijnen we in een uitzending van "places we go" op twee verschillende Australische tv-zenders (de uitzending komt online op hun website), we zullen het vermelden als het zo ver is!