Goodbye Bolivia, Welcome Peru
Door: leonenmarco
Blijf op de hoogte en volg Leon en Marco
24 Mei 2013 | Peru, Cuzco
Op het vliegveld van Rurrenabaque (midden in de jungle waar het vorige blog op hield) waren we aan het wachten op ons vliegtuig. Als eerste landde er een toestel van Amaszonas, en toen we dachten dat die weer opsteeg (we hadden geen zicht op de landingsbaan), dachten we allebei “die maakt een vreemd geluid”, hoog piepend en echt een heus kabaal. Even later bleek dat dat niet dat toestel was dat weg ging, maar ons toestel dat net geland was.... Het toestel (een Fokker Friendship) was minstens 60 jaar oud en ruim toe aan vervanging, er zaten scheuren aan de buitenkant en overal roest langs de ramen. Op hoop van zegen ingestapt en met een angstig gevoel de vlucht uitgezeten. Uiteindelijk blijkt dit ook zeker niet de veiligste maatschappij om mee te vliegen en volgens sommige websites de 4de meest onveilige maatschappij ter wereld, woeps!
Terug in La Paz waar we eigenlijk maar weinig hebben gedaan, markten bezocht, musea in etc. en daarnaast elke dag even langs bij Sherry, die na ons vertrek uit La Paz het ziekenhuis uit mocht en nu in een appartement verblijft in La Paz aan het wachten totdat haar kaak hersteld is en een aantal schroeven uit haar kaak verwijderd kunnen worden. Uiteraard hebben we nog van een uitzichtpunt de mooie ligging van La Paz bewonderd (de stad ligt in een diepe vallei welke tot de randen van de vallei is bebouwd). De andere reden dat we weinig tot niets gedaan hebben in La Paz waren de steeds heviger wordende protesten die gepaard gingen met afgezette straten (de stad was zo'n beetje autovrij) en het continu afsteken van vuurwerk en dynamiet door ontevreden mijnwerkers. Mooi tijd om La Paz te gaan verlaten!
Bussen naar het zuiden en oosten gingen helemaal niet meer door de blokkades, maar gelukkig konden we wel naar het noorden, naar CopaCabana aan het Titicaca meer (hoogst gelegen meer ter aarde van deze grootte, het ligt op zo'n 3800 meter en is een kleine 400 meter diep). Hier ook niet veel bijzonders gedaan omdat Marco niet lekker was, dus maar een dagje gefietst (wat op 3800 meter hoog, berg op berg af, een hele uitdaging bleek te zijn) en een dag langs het meer gelopen naar pre-Inca ruïnes.
Vanuit Copacabana is het een klein stukje varen (zo'n 10 km, waar de Boliviaanse boten heel erg lang over doen) naar Isla del Sol, een eiland compleet afgesloten van alle moderne voorzieningen (stromend water, wegen etc.) waar we een dag gewandeld hebben en genoten hebben van de kleine dorpjes met de varkens, ezels (transportmiddel nr. 1), lama's, alpaca's, kippen, schapen en wat er allemaal nog door de straten scharrelt (zoals kinderen die om snoepjes vragen en als je het dan vervolgens niet geeft je gaan bekogelen met takjes). Ons hotel had dan ook geen stromend water en we konden ook de wc bijv. ook niet doortrekken?? en we mochten dat ook niet zelf?? dus eens in de zoveel tijd mikten zij (de hoteleigenaar) er water in? Na 1 dag hadden we het eiland dan ook wel weer gezien. En overigens ook wel een beetje Bolivia waar nergens verwarming is, wat in de nachten met zo'n 5 graden en geen isolatie zeker geen overbodige luxe is.
Toen was het moment aangebroken, we hebben Bolivia definitief achter ons gelaten en zijn de grens overgestoken naar Peru, Puno. In het Titicacameer zijn een aantal drijvende stro eilanden waarop indianenstammen wonen! De gene die je kunt bezoeken, worden ook zeer goed bezocht en zijn een soort van drijvende toeristenattractie, er zijn ook nog stammen waar toeristen niet welkom zijn en waar hun leefwijze nog redelijk onaangetast is, maar daar zie je dus niets van terug! Ze zijn bij deze stammen bang dat als je foto's maakt dat je hun ziel steelt, en dat willen we natuurlijk niet op ons geweten hebben. 's Middags hebben we Sillustani bezocht een oude Inca en pre-Inca begraafplaats met bijzondere graftombes (soort van watertorens). Tijdens deze tocht nog een stop gemaakt bij een Peruaanse boerderij, en dan merk je toch het hier ook nog behoorlijk achterloopt ten op zichtte van onze westerse leefstijl, geen elektra, slapen op een hoop stro met een deken en koken op houtskool.
Vanuit Puno zijn we doorgereisd naar Cuzco met een toeristenbus die onderweg bij allerlei Inca tempels stopt, mooie uitzichtpunten etc. en inmiddels zijn we dan in Cuzco aangekomen, de oude Inca hoofdstad. Wij vinden dit zeker tot nu toe de mooiste stad van Zuid Amerika, met ook de mooiste (lees duurste) winkels en goede (Europees georiënteerde) restaurants. Ondanks al het toerisme, toch zeer de moeite waard. Mooie musea over de Inca beschaving, opgravingen, mooi stadsplein en een mooie ligging, en misschien nog wel belangrijker, de toegangspoort naar Machu Picchu.
Gister was het dan eindelijk zo ver, Peru..... dus..... Cavia gegeten! Eerst 30 minuten in een pan met olie op het vuur gestaan (met zware stenen erop zodat ze ondergedompeld bleven in de olie) om vervolgens met hoofd, poten, nagels en tanden opgediend te worden op ons bord. En dan mag je 'm gaan afkluiven (vasthouden aan z'n hoofd en kluiven maar!). De smaak was aardig er zat alleen niet zoveel vlees aan. Onder het mom “je moet alles een keer geprobeerd hebben?”
Morgen komt Leonie aan, waar we erg naar uitkijken (zijn elkaar natuurlijk al goed zat na al die tijd). We gaan de komende vier weken samen optrekken (en onder andere naar Machu Picchu, de Colca canyon, Galapagos eilanden en Ecuador) om Leonie vervolgens weer uit te zwaaien vanuit Quito, Ecuador.
Nog wat feitjes:
-Weer nieuwe vervoersmiddelen die we aan ons lijstje kunnen toevoegen, namelijk een pontje en een veerboot;
-Door alle blokkades in Bolivia zaten we twee keer alleen in hotels (met zo'n veertig kamers);
-We zijn de helft van onze reis gepasseerd, van de 20 weken nog zo'n 9 te gaan;
-De arts die Marco heeft onderzocht nam zijn klachten iets te serieus en schreef meteen 8 pillen per dag voor;
-Naast de Guanaco, de lama, vicuña en de alpaca nu ook kennis gemaakt met de Huarizo, een kruising tussen de Lama en de Alpaca (lelijke langharig mislukte lama).
Terug in La Paz waar we eigenlijk maar weinig hebben gedaan, markten bezocht, musea in etc. en daarnaast elke dag even langs bij Sherry, die na ons vertrek uit La Paz het ziekenhuis uit mocht en nu in een appartement verblijft in La Paz aan het wachten totdat haar kaak hersteld is en een aantal schroeven uit haar kaak verwijderd kunnen worden. Uiteraard hebben we nog van een uitzichtpunt de mooie ligging van La Paz bewonderd (de stad ligt in een diepe vallei welke tot de randen van de vallei is bebouwd). De andere reden dat we weinig tot niets gedaan hebben in La Paz waren de steeds heviger wordende protesten die gepaard gingen met afgezette straten (de stad was zo'n beetje autovrij) en het continu afsteken van vuurwerk en dynamiet door ontevreden mijnwerkers. Mooi tijd om La Paz te gaan verlaten!
Bussen naar het zuiden en oosten gingen helemaal niet meer door de blokkades, maar gelukkig konden we wel naar het noorden, naar CopaCabana aan het Titicaca meer (hoogst gelegen meer ter aarde van deze grootte, het ligt op zo'n 3800 meter en is een kleine 400 meter diep). Hier ook niet veel bijzonders gedaan omdat Marco niet lekker was, dus maar een dagje gefietst (wat op 3800 meter hoog, berg op berg af, een hele uitdaging bleek te zijn) en een dag langs het meer gelopen naar pre-Inca ruïnes.
Vanuit Copacabana is het een klein stukje varen (zo'n 10 km, waar de Boliviaanse boten heel erg lang over doen) naar Isla del Sol, een eiland compleet afgesloten van alle moderne voorzieningen (stromend water, wegen etc.) waar we een dag gewandeld hebben en genoten hebben van de kleine dorpjes met de varkens, ezels (transportmiddel nr. 1), lama's, alpaca's, kippen, schapen en wat er allemaal nog door de straten scharrelt (zoals kinderen die om snoepjes vragen en als je het dan vervolgens niet geeft je gaan bekogelen met takjes). Ons hotel had dan ook geen stromend water en we konden ook de wc bijv. ook niet doortrekken?? en we mochten dat ook niet zelf?? dus eens in de zoveel tijd mikten zij (de hoteleigenaar) er water in? Na 1 dag hadden we het eiland dan ook wel weer gezien. En overigens ook wel een beetje Bolivia waar nergens verwarming is, wat in de nachten met zo'n 5 graden en geen isolatie zeker geen overbodige luxe is.
Toen was het moment aangebroken, we hebben Bolivia definitief achter ons gelaten en zijn de grens overgestoken naar Peru, Puno. In het Titicacameer zijn een aantal drijvende stro eilanden waarop indianenstammen wonen! De gene die je kunt bezoeken, worden ook zeer goed bezocht en zijn een soort van drijvende toeristenattractie, er zijn ook nog stammen waar toeristen niet welkom zijn en waar hun leefwijze nog redelijk onaangetast is, maar daar zie je dus niets van terug! Ze zijn bij deze stammen bang dat als je foto's maakt dat je hun ziel steelt, en dat willen we natuurlijk niet op ons geweten hebben. 's Middags hebben we Sillustani bezocht een oude Inca en pre-Inca begraafplaats met bijzondere graftombes (soort van watertorens). Tijdens deze tocht nog een stop gemaakt bij een Peruaanse boerderij, en dan merk je toch het hier ook nog behoorlijk achterloopt ten op zichtte van onze westerse leefstijl, geen elektra, slapen op een hoop stro met een deken en koken op houtskool.
Vanuit Puno zijn we doorgereisd naar Cuzco met een toeristenbus die onderweg bij allerlei Inca tempels stopt, mooie uitzichtpunten etc. en inmiddels zijn we dan in Cuzco aangekomen, de oude Inca hoofdstad. Wij vinden dit zeker tot nu toe de mooiste stad van Zuid Amerika, met ook de mooiste (lees duurste) winkels en goede (Europees georiënteerde) restaurants. Ondanks al het toerisme, toch zeer de moeite waard. Mooie musea over de Inca beschaving, opgravingen, mooi stadsplein en een mooie ligging, en misschien nog wel belangrijker, de toegangspoort naar Machu Picchu.
Gister was het dan eindelijk zo ver, Peru..... dus..... Cavia gegeten! Eerst 30 minuten in een pan met olie op het vuur gestaan (met zware stenen erop zodat ze ondergedompeld bleven in de olie) om vervolgens met hoofd, poten, nagels en tanden opgediend te worden op ons bord. En dan mag je 'm gaan afkluiven (vasthouden aan z'n hoofd en kluiven maar!). De smaak was aardig er zat alleen niet zoveel vlees aan. Onder het mom “je moet alles een keer geprobeerd hebben?”
Morgen komt Leonie aan, waar we erg naar uitkijken (zijn elkaar natuurlijk al goed zat na al die tijd). We gaan de komende vier weken samen optrekken (en onder andere naar Machu Picchu, de Colca canyon, Galapagos eilanden en Ecuador) om Leonie vervolgens weer uit te zwaaien vanuit Quito, Ecuador.
Nog wat feitjes:
-Weer nieuwe vervoersmiddelen die we aan ons lijstje kunnen toevoegen, namelijk een pontje en een veerboot;
-Door alle blokkades in Bolivia zaten we twee keer alleen in hotels (met zo'n veertig kamers);
-We zijn de helft van onze reis gepasseerd, van de 20 weken nog zo'n 9 te gaan;
-De arts die Marco heeft onderzocht nam zijn klachten iets te serieus en schreef meteen 8 pillen per dag voor;
-Naast de Guanaco, de lama, vicuña en de alpaca nu ook kennis gemaakt met de Huarizo, een kruising tussen de Lama en de Alpaca (lelijke langharig mislukte lama).
-
24 Mei 2013 - 23:27
Elly :
schrijf je volgende keer even ten opzichte van? en niet welke maar die! welke is zo'n afschuwelijk modewoord aan het worden, nergens voor nodig als je gewoon die kunt schrijven.( de stad ligt in een diepe vallei die)|! En degene schrijf je aan elkaar. Dat waren weer even wat akelige opmerkingen van mij! Tot de volgende keer!!mama -
24 Mei 2013 - 23:47
Ruud En Carla:
He lieverds,
Weer een heel leuk reisverslag, wat maken jullie veel mee zeg. Wel knap van jullie om je te wagen aan cavia, Ruud zal al te grillen tijdens het lezen. Ik zou het ook wel durven eten is wel een uitdaging. Wij wensen jullie een fijne tijd samen met Leonie. Hele dikke kussen van ons. -
25 Mei 2013 - 06:58
Cor En Wil:
Dag avonturiers,
Het is fijn om weer een nieuw verslag van jullie reis te kunnen lezen.
Het is zonder te overdrijven de reis van jullie leven! Het is mooi als je kennis maakt met de manier waarop in die landen geleefd wordt. Je gaat zeker anders aankijken tegen de lifestyle, die we in ons "koude" kikkerlandje invulling geven.
Veel plezier van het vervolg! Het zal nog een hele klus zijn om, als jullie weer thuis zijn, de hoeveelheid foto's tot een werkzame hoeveelheid terug te brengen. We zijn erg benieuwd!
De voorproefjes bij de verslagen versterken die nieuwsgierigheid! Ga zo door!
Bij ons gaat verder alles goed. De komende maand wordt spannend in Naarden.
Sophie krijgt er een zusje bij. Ook daar kijken we naar uit!
Groetjes,
Cor en Wil -
25 Mei 2013 - 07:50
Marco, Vanessa En Phebe:
Hey heren,
We hebben weer erg genoten van jullie verhaal!!! Alleen die cavia =) bahbah. ..moet er zelf niet aan denken. We wensen jullie enorm veel pkezier toe verder... XxX ons -
25 Mei 2013 - 11:10
Rudy:
Hoi Leon en Marco,
Goed van jullie dat je dat aandurfde, het eten van een kavia. De 1ste keer dat ik het op iemand's bord zag liggen, wist ik meteen dat ik daar geen behoefte aan zou hebben. Even een tip voor Aquas Calientes, waar je met de trein naar toe moet, het beginpunt van Machu Pichu. Informeer of er een tijdstip of dag is dat het wat rustiger is, omdat je anders moet zorgen al heel vroeg bij het treinstation te zijn om verzekerd te zijn van een plek in de trein. Het is daar normaal een gedrang van jewelste. Gewoon je ellebogen gebruiken en doorduwen!! Jullie hebben het voordeel dat jullie lekker lang zijn. Succes en verder nog veel plezier.
Rudy -
25 Mei 2013 - 23:36
Klarie.:
Hallo mannen. Wat een prachtige reis maken jullie mg. En mooie reisverslagen. Soms is het ook naar wat jullie zien. Ja de wereld is heel mooi. Dit doe je 1 maal. Veel plezier en vooral wat jullie nog beleven. Marco hoe gaat het met je, voel je je beter. Ik hoop het. Lieve groetjes Klarie v.d . Loo
-
26 Mei 2013 - 10:59
Ingeborg:
Wat een avonturen! Super leuk om jullie verhalen te lezen! Keep 'm coming.
Veel plezier!!!!
groetjes, Ingeborg -
31 Mei 2013 - 07:32
Marijke Haakman:
Hoi Leon en Marco,
Wat een geweldige reis maken jullie, zo ontzettend leuk om te lezen.
Lieve groeten van Marijke een collega van je moeder
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
