Gay Pride Sao Paulo!

Zo nog een nachtje Cuiaba erop en ’s ochtends doorgevlogen naar Sao Paulo, de grootste stad van Brazillie en één van de grootste steden ter wereld (staat op nummer 11, met 20 miljoen inwoners). We hebben een ticket geboekt naar Sao Paulo vanuit Cuiaba, en kwamen er weer eens achter dat we vlogen naar een vliegveld buiten de stad, terwijl je ook midden in de stad kunt vliegen. Hier hadden we ons weer eens beter in kunnen verdiepen. We sliepen in een AirBnb midden in het centrum van Sao Paulo, geregeld door Nina en Hadewijch die daar op ons aan het wachten waren. Was een te gek weerzien, heel leuk, we zijn even blijven hangen om bij te praten in het appartement, en ’s avonds hadden we kaartjes voor een festival. Het was een festival specifiek gericht op de LGTB community, en de organisatie is van Nederlandse komaf. Er waren best wat Nederlanders ook en verder heel veel excentrieke Brazillianen. De muziek was niet helemaal onze stijl (vooral elektronische muziek).

Zaterdag hadden we niets gepland, en hebben we overdag in het stadspark gehangen, en zijn we ’s avonds uit eten gegaan. We hadden natuurlijk veel bij te praten met Nina en Hadewijch, dus we hebben ons prima vermaakt. Zondag de grote dag, namelijk de Gay pride waarvoor we naar Sao Paulo zijn gegaan. Er komen ongeveer zo’n 3 miljoen mensen op de Gay pride af en is daarmee de grootste van de wereld. Hij begon officieel om 10 uur en de parade zou starten om 12 uur. We stonden om 12 uur bij de eerste wagen, en stipt 12 uur werd de pride afgetrapt. Dit begon met een schreeuwende travestiet voor op de eerste weg, die samen met een aantal andere speeches afwisselde, die in totaal meer dan anderhalf uur duurde. Hadden we dat geweten waren we wel wat later gekomen. Wat een saaie start, zeker omdat we er niets van verstonden, en alleen maar het scanderen voor het aftreden van de huidige president begrepen.

Toen eenmaal de wagens begonnen te rijden ging het feest wel los, met Braziliaanse muziek die vanaf de wagens werd afgespeeld met allerlei beroemde Brazillianen op de wagens. Vooral de hoeveelheid mensen was indrukwekkend, nog nooit zoiets meegemaakt, en zelfs dan hebben we maar een klein stukje van deze massa gezien. De wagens zelf waren zeker niet bijzonder aangekleed en ook de mensen zelf niet heel erg, dat is in Nederland wel wat sprankelender. Alsnog was het een te gek feest, en ’s avonds vlogen Nina en Hadewijch terug naar Brasilia en hebben wij nog een avondje samen in Sao Paulo doorgebracht, aangezien wij maandag pas doorvlogen.

Eenmaal in Brasilia werden we opgehaald door Hadewijch van het vliegveld, en zijn we naar hun huis gegaan waar we ook verbleven. Het was erg gezellig met Nina en Hadewijch en erg bijzonder om te zien hoe zij hier hun leven al hebben opgebouwd, en alle leuke plekjes kennen. Brasilia is een wat vreemde stad, het is in de jaren 60 uit helemaal niets opgebouwd, en er wonen inmiddels ook al weer 3 miljoen mensen. De stad is ontworpen door de beroemde architect Oscar Niemeyer, en de vorm waarin de stad gebouwd is, is de vorm van een vliegtuig, ook wel plan de Piloto genoemd. Nina en Hadewijch wonen in één van de vleugels van het vliegtuig. De stad is ook gebouwd met het idee dat er geen stoplichten nodig zullen zijn, en is dus ook vol met klaverbladen en rotondes. Daarnaast staan er gebouwen met zeer futuristische architectuur zeker als je kijkt naar de tijd wanneer het gebouwd is. De stad is volledig auto-minded, en zijn er weinig mogelijkheden om even van plek één naar plek twee te lopen. Er is dus ook geen centrum van de stad, alles is wijdverspreid. Tevens is het de hoofdstad van Brazilië en staan er veel regeringsgebouwen en banken in de stad. Als toerist eindig je niet gauw in deze stad maar als toevallige voorbijganger is het zeker een bezoek waard, en hebben we ook hier weer ons prima vermaakt.

Vanuit Brasilia hebben we afscheid genomen van Nina en Hadewijch om vervolgens terug te vliegen naar Rio, waar we nog 2 dagen slecht weer hebben gehad, en waar we vandaag doorgevlogen zijn naar huis, waar ik nu dit blog schrijf. Al schrijvende merk ik dat het blog niet heel spannend is geworden en misschien wat verwarrend, ik schrijf het toe aan de jetlag en vermoeidheid van de nachtvlucht…. Anyway tot de volgende reis!!! Bedankt voor het lezen weer.