Een andere wereld....
Door: Leon en Marco
Blijf op de hoogte en volg Leon en Marco
28 April 2013 | Chili, San Pedro de Atacama
Oké! eerst even een waarschuwing, we hebben de afgelopen twee weken in vogelvlucht gereisd en ook te veel meegemaakt om het in het kort op te schrijven... Dit blog is dan wellicht ook iets te lang.....
Volgens mij zijn we geëindigd met het blog in het midden van een hoogvlakte in Argentinië, waar we voor 3 dagen een huurauto hadden gehuurd. Dag 1 was het plan om naar Iruya te rijden, maar door een zeer slechte conditie van de weg hebben we dat nooit gehaald en moesten we omkeren naar Tilcara (waar we de blog vorige keer hadden geupdate). Vanuit hier zijn we teruggereden naar Salta om onze reis richting het zuiden van Salta in te zetten (Cafayate), en wat een reis! met de auto door een ongelofelijke kloof die roder dan rood was en de bergen eromheen grillig met hier en daar bebossing erop, ik geloof dat we wel 100 keer gestopt zijn om foto's te maken, we kwamen dan ook laat aan in Cafayate, wat de "wijnstad" van deze regio is. Op aanraden hebben we hier ons verknocht aan witte en rode wijn ijs! (goede tip Hans!) en de lokale wijn!
De volgende dag 130 km onverharde weg naar Cachi, over de RN 40, de route die bekend staat als Route 66 van Noord Amerika. De woestijn hier is ook met niets te vergelijken en leverde minstens zoveel foto's op als de dag ervoor, wel een stuk kaler en geen rode rotsen meer, maar wel veel lemen huisjes (en mensen voor wie de tijd stil heeft gestaan), rode pepers die in de zon lagen te drogen en af en toe een oase. Vanuit Cachi terug naar Salta, over een bergpas op 3700 m, met Vecuna's (lama achtige nummer 4) en wilde ezels. Uiteindelijk zetten de weg een scherpe (onverharde) daling in richting Salta tussen een groene bergkloof die ons deed denken aan foto's van Machu Pichu!
Goed, Salta... overnacht in een hostel en de volgende dag de bus in naar San Pedro de Atacama, over een bergpas op 5200m, om af te dalen naar de Salar de Atacama... eenmaal bij de grens naar Chili... lekke band... iedereen de bus uit en lopend door naar San Pedro (klinkt erger dan het was, het was namelijk nog maar 5 minuten lopen (lucky us!). Toen we uitstapte, begrepen we van iedereen dat alles vol zou zitten en de prijzen (door de afgelegenheid) hoog zouden zijn..... Eerste hostel... vol... tweede hostel... nog voller..... WAAAAH! en dan sta je daar met je backpack.... het volgende hostel, waar niemand naar doorverwees, genoeg plaats, spotgoedkoop... en één van de eerste Nederlanders die we tijdens onze reis tegenkwamen! Linde en Laura, en de Spaanse Paco!!! super! volgende dag meteen afgesproken om te gaan sandboarden in de woestijn en de zonsondergang te gaan bekijken in "Valle de la Luna". het sandboarden was wel even een ander verhaal dan snowboarden, minstens 10x zo zwaar! en waar Marco zo de berg af sjoefde bleef Leon maar omvallen, snowboarden werkt dus niet in zand, compleet andere techniek, maar wat een toffe ervaring. Daarna door naar Valle de la Luna, en in het zonnetje met een Pisco Sour de zon zien ondergaan vanaf de woestijn! Leon inmiddels aardig verkouden door de grote temperatuurverschillen tussen dag en nacht ('s nachts zo'n -5, overdag zo'n 30 graden).
Dag erop met Linde, Laura en Paco gaan fietsen naar zoutmeren (zo'n 18 km), volledig onder begeleiding van 3 straathonden die de grootste lol hadden om door de woestijn in de hitte te rennen. Eenmaal bij het meer sloeg de verkoudheid bij Leon pas echt toe... gesloopt! Eén van de honden trok nog even een uit de kluiten gewassen hamster uit de grond op, en vrat die zo op. Daarna teruggefietst zonder Paco en Laura die nog verder fietste om echt compleet op terug te komen in San Pedro. 's avonds afscheid genomen van onze vrienden die door gingen naar Peru.
De volgende morgen vroeg op en door naar.. Bolivia om Argentinië en Chili achter ons te laten. 3 dagen lang met een jeep dwars over de hoogvlaktes, langs de zoutmeren, tussen de flamingo's, alpaca's, vecuna's en lama's door, omringd door vulkanen en bergtoppen met sneeuw (en duizenden foto's verder), op dag 2 aangekomen in het "zout hotel" waar alles letterlijk van zout was gemaakt, de muren, de bedden, de tafels, de vloer etc. bijzonder om dag 3 door te brengen op Salar de Uyuni, de grootste zoutvlakte ter wereld, waarbij alles witter dan wit is en de bekende foto's met vreemde perspectieven gemaakt kunnen worden. Aan het einde van de fotosessie, een stuk Dakar rally 2012 gereden om aan te komen in Uyuni, tussen de Bolivianen! Alsof je 100 jaar in de tijd terug gaat, karig internet... vrouwen met bolhoedjes en wijde rokken (de eerste die we zagen zat op straat te poepen (charmant!). Wat een andere wereld, we hebben de eerste minuten alleen maar schaamteloos mensen staan kijken. Daarna zijn we nog op en neer gereden naar de treinenbegraafplaats met een aantal oude locomotieven midden in de woestijn die staan weg te roesten, best maf aanzicht, helaas ook zwaar vervuild net als alle wegen en woestijnen hier, overal ligt troep...
Na Uyuni doorgereden met de bus naar Potosí (4000m hoogte), om hier de zilvermijnen in te gaan. Ongelofelijk... geen liften de mijn in maar ladders, de mijnwerkers eten als lunch "coca bladeren" en drinken schoonmaakalcohol met cola, wat een condities en in de mijn dwarrelt asbest rond, stof en is een groot gebrek aan zuurstof, deze mannen en vrouwen worden gemiddeld zo'n 40 jaar oud en werken zo'n 10 uur per dag. Niet normaal! Doordat een groot aantal investeerders de stekkers eruit hebben getrokken lopen de werkcondities ook hard achteruit over de afgelopen 5 jaar, waar eerst nog water werd gebruikt om het stof weg te krijgen, is dat nu afgesloten omdat het water niet meer betaald wordt. In totaal zijn we 2 uurtjes binnen geweest en begrijp je maar al te goed dat deze condities bar slecht zijn en dat je zo'n tour nooit meer wilt doen.
Vanmorgen nog het "schijnbaar" mooiste museum van Zuid Amerika in geweest (Casa de Moneda) om morgen door te reizen naar Sucre, wat nogal een opgaaf gaat worden doordat al meer dan twee weken de weg is geblokkeerd door protesten!
Nog wat feitjes!
- Marco lette niet op, stootte zijn kop en liep tijdens de 4x4 tocht een gat in zijn hoofd op... gelukkig niet te groot en was het bloeden snel opgehouden;
- De 4x4 tocht zou ons over meer dan 5900 m heen gebracht moeten hebben;
- 's Nachts in temperaturen tot -10 geslapen zonder verwarming in de kamer.... brrrr....
- Twee bananen, drie appels, zes bolletjes en een stuk kaas niet meer dan 1 euro kosten hier in Bolivia;
- De gemiddelde leeftijd van de auto's op straat is zo'n 35 jaar en stoten letterlijk allen pikzwarte rookpluimen uit.
- Zelfs lopen op 4000m hoogte is een opgaaf... hoofdpijn en kortademigheid zijn aan de orde van de dag, alsof je de marathon loopt.
AAAAH! voordat we het vergeten, uitzending 1 van onze Antarctica reis in online te bekijken: http://placeswego.com/follow-in-our-footsteps-antarctica
Volgens mij zijn we geëindigd met het blog in het midden van een hoogvlakte in Argentinië, waar we voor 3 dagen een huurauto hadden gehuurd. Dag 1 was het plan om naar Iruya te rijden, maar door een zeer slechte conditie van de weg hebben we dat nooit gehaald en moesten we omkeren naar Tilcara (waar we de blog vorige keer hadden geupdate). Vanuit hier zijn we teruggereden naar Salta om onze reis richting het zuiden van Salta in te zetten (Cafayate), en wat een reis! met de auto door een ongelofelijke kloof die roder dan rood was en de bergen eromheen grillig met hier en daar bebossing erop, ik geloof dat we wel 100 keer gestopt zijn om foto's te maken, we kwamen dan ook laat aan in Cafayate, wat de "wijnstad" van deze regio is. Op aanraden hebben we hier ons verknocht aan witte en rode wijn ijs! (goede tip Hans!) en de lokale wijn!
De volgende dag 130 km onverharde weg naar Cachi, over de RN 40, de route die bekend staat als Route 66 van Noord Amerika. De woestijn hier is ook met niets te vergelijken en leverde minstens zoveel foto's op als de dag ervoor, wel een stuk kaler en geen rode rotsen meer, maar wel veel lemen huisjes (en mensen voor wie de tijd stil heeft gestaan), rode pepers die in de zon lagen te drogen en af en toe een oase. Vanuit Cachi terug naar Salta, over een bergpas op 3700 m, met Vecuna's (lama achtige nummer 4) en wilde ezels. Uiteindelijk zetten de weg een scherpe (onverharde) daling in richting Salta tussen een groene bergkloof die ons deed denken aan foto's van Machu Pichu!
Goed, Salta... overnacht in een hostel en de volgende dag de bus in naar San Pedro de Atacama, over een bergpas op 5200m, om af te dalen naar de Salar de Atacama... eenmaal bij de grens naar Chili... lekke band... iedereen de bus uit en lopend door naar San Pedro (klinkt erger dan het was, het was namelijk nog maar 5 minuten lopen (lucky us!). Toen we uitstapte, begrepen we van iedereen dat alles vol zou zitten en de prijzen (door de afgelegenheid) hoog zouden zijn..... Eerste hostel... vol... tweede hostel... nog voller..... WAAAAH! en dan sta je daar met je backpack.... het volgende hostel, waar niemand naar doorverwees, genoeg plaats, spotgoedkoop... en één van de eerste Nederlanders die we tijdens onze reis tegenkwamen! Linde en Laura, en de Spaanse Paco!!! super! volgende dag meteen afgesproken om te gaan sandboarden in de woestijn en de zonsondergang te gaan bekijken in "Valle de la Luna". het sandboarden was wel even een ander verhaal dan snowboarden, minstens 10x zo zwaar! en waar Marco zo de berg af sjoefde bleef Leon maar omvallen, snowboarden werkt dus niet in zand, compleet andere techniek, maar wat een toffe ervaring. Daarna door naar Valle de la Luna, en in het zonnetje met een Pisco Sour de zon zien ondergaan vanaf de woestijn! Leon inmiddels aardig verkouden door de grote temperatuurverschillen tussen dag en nacht ('s nachts zo'n -5, overdag zo'n 30 graden).
Dag erop met Linde, Laura en Paco gaan fietsen naar zoutmeren (zo'n 18 km), volledig onder begeleiding van 3 straathonden die de grootste lol hadden om door de woestijn in de hitte te rennen. Eenmaal bij het meer sloeg de verkoudheid bij Leon pas echt toe... gesloopt! Eén van de honden trok nog even een uit de kluiten gewassen hamster uit de grond op, en vrat die zo op. Daarna teruggefietst zonder Paco en Laura die nog verder fietste om echt compleet op terug te komen in San Pedro. 's avonds afscheid genomen van onze vrienden die door gingen naar Peru.
De volgende morgen vroeg op en door naar.. Bolivia om Argentinië en Chili achter ons te laten. 3 dagen lang met een jeep dwars over de hoogvlaktes, langs de zoutmeren, tussen de flamingo's, alpaca's, vecuna's en lama's door, omringd door vulkanen en bergtoppen met sneeuw (en duizenden foto's verder), op dag 2 aangekomen in het "zout hotel" waar alles letterlijk van zout was gemaakt, de muren, de bedden, de tafels, de vloer etc. bijzonder om dag 3 door te brengen op Salar de Uyuni, de grootste zoutvlakte ter wereld, waarbij alles witter dan wit is en de bekende foto's met vreemde perspectieven gemaakt kunnen worden. Aan het einde van de fotosessie, een stuk Dakar rally 2012 gereden om aan te komen in Uyuni, tussen de Bolivianen! Alsof je 100 jaar in de tijd terug gaat, karig internet... vrouwen met bolhoedjes en wijde rokken (de eerste die we zagen zat op straat te poepen (charmant!). Wat een andere wereld, we hebben de eerste minuten alleen maar schaamteloos mensen staan kijken. Daarna zijn we nog op en neer gereden naar de treinenbegraafplaats met een aantal oude locomotieven midden in de woestijn die staan weg te roesten, best maf aanzicht, helaas ook zwaar vervuild net als alle wegen en woestijnen hier, overal ligt troep...
Na Uyuni doorgereden met de bus naar Potosí (4000m hoogte), om hier de zilvermijnen in te gaan. Ongelofelijk... geen liften de mijn in maar ladders, de mijnwerkers eten als lunch "coca bladeren" en drinken schoonmaakalcohol met cola, wat een condities en in de mijn dwarrelt asbest rond, stof en is een groot gebrek aan zuurstof, deze mannen en vrouwen worden gemiddeld zo'n 40 jaar oud en werken zo'n 10 uur per dag. Niet normaal! Doordat een groot aantal investeerders de stekkers eruit hebben getrokken lopen de werkcondities ook hard achteruit over de afgelopen 5 jaar, waar eerst nog water werd gebruikt om het stof weg te krijgen, is dat nu afgesloten omdat het water niet meer betaald wordt. In totaal zijn we 2 uurtjes binnen geweest en begrijp je maar al te goed dat deze condities bar slecht zijn en dat je zo'n tour nooit meer wilt doen.
Vanmorgen nog het "schijnbaar" mooiste museum van Zuid Amerika in geweest (Casa de Moneda) om morgen door te reizen naar Sucre, wat nogal een opgaaf gaat worden doordat al meer dan twee weken de weg is geblokkeerd door protesten!
Nog wat feitjes!
- Marco lette niet op, stootte zijn kop en liep tijdens de 4x4 tocht een gat in zijn hoofd op... gelukkig niet te groot en was het bloeden snel opgehouden;
- De 4x4 tocht zou ons over meer dan 5900 m heen gebracht moeten hebben;
- 's Nachts in temperaturen tot -10 geslapen zonder verwarming in de kamer.... brrrr....
- Twee bananen, drie appels, zes bolletjes en een stuk kaas niet meer dan 1 euro kosten hier in Bolivia;
- De gemiddelde leeftijd van de auto's op straat is zo'n 35 jaar en stoten letterlijk allen pikzwarte rookpluimen uit.
- Zelfs lopen op 4000m hoogte is een opgaaf... hoofdpijn en kortademigheid zijn aan de orde van de dag, alsof je de marathon loopt.
AAAAH! voordat we het vergeten, uitzending 1 van onze Antarctica reis in online te bekijken: http://placeswego.com/follow-in-our-footsteps-antarctica
-
28 April 2013 - 21:21
Elly:
nou da's zeker een andere wereld. leuk om te lezen. Rest weer via Skype! veel plezier verder, zonder ziektes! -
28 April 2013 - 21:29
Ruud En Carla Wiedijk:
He jongens, wat een geweldig mooi verslag weer, en wat maken jullie veel mee zeg. Wij zijn best stiekem een beetje jaloers op jullie hoor. Geweldige mooie foto's weer, en Marco wat goed van je dat je zo kan zand-boarden. Jullie zijn nu zo'n 8 weken weg, en nu ga ik jullie toch wel heel erg missen ondanks skype. Ik wil jullie voelen en knuffelen, enfin ik moet nog maar even geduld hebben en afstrepen op de kalender. Nou lieverds veel plezier weer en we kijken weer uit naar het volgende boeiende reisverslag van jullie. Een hele dikke knuffel van ons. -
28 April 2013 - 22:06
Cor En Wil:
Dag Marco en Leon,
Bij het lezen van jullie verslag komen herinneringen van onze vakanties naar boven van IJsland en Alaska, maar ook van ZA, waar de pinguïns onze aandacht lange tijd vast hielden De hoogtes, die jullie hebben gepasseerd, doen mij denken aan Nepal (5400 meter). We kunnen ons bij jullie reis goed inleven, maar die typisch Zuid Amerikaanse sfeer en omstandigheden missen we uiteraard. We benijden jullie. We zien elke keer weer uit naar een nieuw reisverslag en genieten daar veel van!! Het avontuur is geweldig en we zijn natuurlijk erg nieuwsgierig naar de vele foto's, die al gemaakt zijn en nog gemaakt worden.
We hebben ook de eerste uitzending gezien van de Australiers. Prachtige opnames. Ik heb jullie daarbij gemist, maar wellicht komt het "beste" in de volgende afleveringen.
Een goede reis verder!
-
28 April 2013 - 23:20
Maaike:
Hey Le en Marc!
Echt super om te lezen weer en ook leuk filmpje van de Australiers. Heb jullie toch even kort gespot na 1'13. Altijd fijn een levend beeld:) Geniet ervan, klinkt echt overweldigend allemaal. Dikke kus! -
29 April 2013 - 11:53
Sue:
Hi Guys,
Enjoying your blogs! Obviously missed your calling- you want to be a travel writer! Great that the experience is really living up to expectations. How is the local guinea pig population- minus a few of the fatter individuals?
Keep up the good writing.
Sue. -
29 April 2013 - 16:26
Rudy:
hoi jongens,
Ik zal wel nr zoveel zijn, die jullie laatste reisverslag heeft gelezen. Fantastisch wat jullie allemaal te zien krijgen en beleven. 3 dingen kwamen mij heel bekend voor uit India, de rotzooi alom, de armoede inclusief de primitieve omstandigheden ( ook uiteraard in mijn geheugen gegrift in Peru) en het openbaar op straat zitten om te pissen, te poepen, of zoals in India op het treinperron, je tanden te poetsen. Leon, ik wens je beterschap, is sowieso niet leuk om verkouden te zijn, maar als je op reis bent en je bevind je constant op zulke hoogtes, dan vergt het nog veel meer van je conditie. Marco, leuke foto met je zandboard , zo te zien ben je een geboren professional. Veel plezier weer gewenst met jullie verdere belevenissen.
Groetjes,
Rudy -
11 Mei 2013 - 22:04
Inge Beentjes:
Hoi Leon en Marco,
Ontzettend leuk om jullie reisverslagen te lezen! Wat maken jullie een schitterende reis, wow!
Prachtige foto's hebben jullie al gemaakt en wat een belevenissen. Het filmpje over Antarctica
is erg mooi om te zien. Apart verblijf in het zouthotel! Het Sandboarden ziet er gaaf uit op de foto Marco!
Ik wens jullie nog héél veel plezier tijdens jullie reis! Geniet ervan en ik kijk uit naar jullie
volgende verslag.
Groetjes,
Inge
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
